Waarom Nozick en Rand een punt hebben, maar er nog niet helemaal zijn. En waarom links niet per definitie een vies woord is voor wie van vrijheid houdt.
Libertaristen hebben een belangrijk punt wanneer ze opmerken dat mensen, ook wanneer ze zich verenigen tot een “overheid”, niet zomaar het recht hebben om hun wil aan anderen op te leggen. Het gemak waarmee de overheid ons recht op zelfbeschikking volledig negeert is walgelijk.
Er zijn echter twee zaken waarvoor niet elke libertarist volgens mij voldoende oog heeft:
- Vrijheid is erg belangrijk, maar niet het enige dat telt. Een morele plicht om mensen die het moeilijk hebben bestaat in mijn ogen. Belasting ontduiken is in mijn ogen een uitstekend idee, maar niet als de opbrengsten hiervan besteed worden aan auto’s, zwembaden en jachten. Wie rijk is, zou overtollig geld moeten besteden aan het helpen van mensen die het moeilijk hebben.
- Veel libertaristen beschouwen grond als “normale” handelswaar. Door deze onrechtvaardige spelregel hebben sommige mensen het onnodig moeilijk. De nadelen van de huidige manier van handel in grond moeten opgelost worden.
De oplossing is een iets andere vorm van libertarisme: links-libertarisme. Ik heb nooit gedacht dat ik mezelf ooit links zou noemen. Nog steeds heb ik er wat moeite mee om het uit te spreken. Links associeer ik met een bemoeizuchtige overheid en veel belasting. Toch is het eerlijk delen van de natuurlijke bronnen die de wereld ons biedt rechtvaardig en noodzakelijk.
In dit artikel staat beschreven waarom links-libertarisme een goed idee is: Ossenblok, 2016 Links-libertarisme als aantrekkelijke theorie van sociale rechtvaardigheid
Natuurlijk mogen mensen in een libertarische maatschappij ervoor kiezen dat een dienstverlener allerlei zaken voor ze regelt en ze beschermt tegen allerlei verleidingen. Dit zou echter een keuze moeten zijn. Mensen die geen geweld initiëren hebben in principe het recht om met rust gelaten te worden.